Historia Konopi na Świecie

[THC]

Legenda dziejów konopi siewnej sprzed 2700 r. P.n.e. aż do XIX wieku dalej pozostaje częściowa. Konopia indyjska jest z początku traktowana jako prosty intoksykant (środek wyskokowy). Będąc, w pewnym sensie, środkiem łagodniejszym niż napój alkoholowy, ma o wiele mniejsze znaczenie religijne, czy doznanie psychodeliczne niż naturalnie występujące psychodeliki. Pomimo, iż podtrzymuje się, że wyroby otrzymywane z konopi i haszyszu posiadają szeroką odmienność lekarskich wdrożeń, niewiele z nich zostało udokumentowanych.
Konopia siewna z której dostaje się haszysz jest raczej czymś nowym dla kultury zachodniej. W okresie kolonizacji Ameryki w wieku XVIII, roślina ta była ochoczo siana na terenie Virginii, prawdopodobnie w celu osiągnięcia włókna wykorzystywanego do wyrobu lin. Nawet George Washington sadził konopie dla włókna oraz możliwe, że dla celów uzdrawiających lub innych. Uprawa tak bujnie rozkwitającego hempu podtrzymywana była w USA przez wiele lat, lecz niebawem ograniczyła się, gdy żywotniej dochodowe uprawy, takie jak bawełna, pozostały zainicjowane oraz rozpoczął się przywóz tanich konopi z odległego Wschodu. W zależności od okresu roślina ta dalej była i jest sadzona w USA dla celów komercyjnych. Na przykład na przestrzeni II Wojny Światowej zwiększono jej uprawy w związku z ograniczeniami w przywozie. niemniej jednak hemp nie wymaga zabiegów hodowlanych, gdyż Cannabis Sativa z sukcesem rośnie dziko bez zbędnej pielęgnacji. Konopia indyjska - co najmniej do początków XX wieku - nie była wszechstronnie traktowana do celów uzdrawiających czy wypoczynkowych.
Co prawda jej psychoaktywne właściwości pozostały odkryte, ale nie przyciągnęły uwagi większości ludzi. Z początku wykorzystywanie marihuany i haszyszu było ograniczone do grup, które są nazywane jako “mniej pożądany” czynnik w społeczeństwie. na przestrzeni młodzieńczych lat 20-tych naszego stulecia media przedstawiły marihuanę i haszysz jako źródło zła i część aktywności “podziemia”. W 1926 r. Gazeta Nowo Orleańska pisała o “POWAŻNYM ZAGROŻENIU TKWIĄCYM W MARIHUANIE”, podtrzymując, iż egzystuje ścisły związek pomiędzy marihuaną a przestępstwami: wynikiem czego było ustanowienie prawa zabraniającego jej wykorzystywania. Niebawem na przestrzeni kolejnych pięciu lat, ulegając pogłoskom, coraz więcej stanów zaczęło ustanawiać prawa przeciwko marihuanie. W przeciągu kolejnych kilku lat uznano marihuanę za narkotyk oraz za źródło wykroczeń i wrogości, a także za ryzykownego nieprzyjaciela porządku publicznego! Taki punkt widzenia popularyzowano przez całe lata 30-te, popierając to seriami newsów i komunikatów o marihuanie na łamach prasy, co utwierdziło opinię społeczną w przekonaniu, że Konopia indyjska w rzeczy samej jest złem. Do roku 1940 nikt już nie miał wątpliwości, że jest ona “ŚMIERTELNYM LEKIEM” i ewentualnym narkotykiem, który (l) skłania ludzi do popełniania wykroczeń, (2) kieruje do uzależnienia się od heroiny i (3) jest potężnym gminnym zagrożeniem.

[desperado]

Ciekawy artykuł.