Pokrój
Roślina roczna lub dwuletnia.
Łodyga
Osiąga wysokość od 50 do 150 cm, kwitnąca łodyga dołem szczecianiasta w górze gładka, rozgałęziona. Wszystkie części rośliny na przełomie wydzielają biały, piekący sok mleczny.
Liście
Odziomkowe wycinanoząbkowane lub pierzastosieczne, zwężone w ogonek o strzałkowatej nasadzie. Dolne łodygowe niebieskawozielone, eliptycznolancetowate, ząbkowane o kolczastym nerwie głównym. Górne prawie siedzące, całobrzegie, nasadą obejmują łodygę.
Kwiaty
Zebrane po 6–12 w niewielki koszyczek. Te tworzą piramidalne wiechy. Kwiaty języczkowe jasnożółte. Kwitnie od lipca do sierpnia.
Owoc
Czarna, podługowata niełupka z dzióbkiem zaopatrzonym w puch kielichowy.
Zastosowanie Roślina zielarska
Surowiec: ziele sałaty jadowitej – Herba Lactucae virosae, (Herba Intybi angusti); sok mleczny sałaty jadowitej – lactucarium germanicum
Roślina lecznicza: silny środek nasenny, wykrztuśny, rozkurczający i kojący. Medycyna ludowa wykorzystywała lactucarium jako lek przeciwastmatyczny. Dawniej wykorzystywano sok mleczny sałaty jadowitej, gdy brakowało opium do znieczulania.
Środek psychoaktywny: mleczko bywa używane pozamedycznie ze względu na działanie na układ nerwowy. Środek bywa porównywany do opium, ale jest dużo łagodniejszy. Działa uspokajająco, wywołuje uczucie zrelaksowania i euforię. Mimo działania podobnego do opium, ziele nie zawiera alkaloidów podobnych strukturalnie do opiatów, nie wywołuje też typowych dla nich nudności. W połowie lat 70. ekstrakty sałaty do palenia były sprzedawane w Stanach Zjednoczonych pod nazwami handlowymi jak "L'Opium" i "Lettucene". Podczas szczytu popularności tej używki nie stwierdzono przypadków toksyczności lub wywołania uzależnienia. Sałata była przedstawiana na malowidłach egipskich już 4500 lat p.n.e.
![[szczerzy]](./images/smilies/szczerzy.gif "[szczerzy]"){kind=small}
